7 Nisan 2013 Pazar

The Inevitable



Bu yaban dünyada bir köşe vardı.
Gençliğimizin baharında gittiğim,
Kara kayalarla sarılmış ve
Yüksek çamların kuleleriyle çevrilmiş
 Öylesine güzeldi ki yalnızlığı
Vahşi bir gölün, onu daha az sevemezdim.

Ama kara kefenini serdiğin gece üzerine
Herşeye serdiğin gibi,
Ve gizemli rüzgar
Ahenkle mırıldanarak gittiğinde,
O zaman- ah o zaman- uyanırdım.
Issız göl dehşetine.

Ama korku değildi
İnsanı titreten bir zevkti bu dehşet-
Öyle bir duygu ki ne madenler, mücevherler
Ne de- hatta senin aşkın
Kandırabilirdi anlatmaya beni
O zehirli dalgadaydı ölüm
Bir mezarlık çukurumda
Yalnız imgelemi böyle teselli bulan,
Kimsesiz ruhu bu karanlık gölden
Bir Adeb yaratan, O'nun için.
(Edgar Allan Poe-Göl)

5 yorum:

  1. Her zamanki gibi çok sevdim !

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben de her zamanki gibi tatlı yorumun içiin çok teşekkür ederim^.^

      Sil
  2. Thank you very much, I follow you now^.^
    Greetings from Turkey^^

    YanıtlaSil
  3. hımm sanırım şiirden esinlenilen bir çizim :)benim hazırlandığım tek kişilik oyunun konusuna benziyor.:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aslında bilinçli bir şekilde bu şiir için çizmemiştim, ama belki de şiir bilinç altıma işlediği için bunu çizdirmiştir bana^^ Çok merak ettim hazırladığın oyunu, demek ki tam benlikmiş ve zaten eminim ki çok güzeldir^.^

      Sil